Natuurexcursie met bewoners van de Amandelboom (9 maart 2018)

Op verzoek van de activiteitenbegeleidster van de Amandelboom gaan we in het kader van NL Doet een boswandeling maken met ouderen in het Houdringhebos. Na een zeer koude periode, door sommigen wel ijsbeerweer genoemd, is dan eindelijk de Lente aangebroken. Het bos is ontwaakt, de temperatuur is aangenaam, wij hebben er zin in en de belangstelling onder de bewoners is groot.

Er gaan zeker 11 mensen in rolstoelen mee, 11 vrijwilligers om de rolstoelen te duwen en nog 5 wandelaars. Samen met de IVN gidsen bestaat de groep dus uit ruim 30 personen. We splitsen de groep in tweeën en gaan van start, door het hekje van de Amandelboom lopen we zo het bos in. Een bonte stoet vormen we.

De belangstelling is groot

We staan stil bij haarmos en gaffeltandmos, speenkruid dat net opkomt, de begroeiing bestaat uit beuken, eiken, taxus, hulst en verderop grove den, fijnspar en lariks. Het publiek is bijzonder geïnteresseerd en de stemming is uitstekend. We zorgen dat we goed verstaanbaar zijn en laten het mos voelen, ruiken  en bekijken door een loep. We bekijken, voelen en ruiken de ontluikende knoppen van beuk en vlier en ruiken de citroenachtige geur van naalden en druppels op de bast van de lariks. We horen de boomklever en de grote bonte specht en vertellen over de dassenburcht, het buizerdnest aan de rand van het bos. We zoeken de boomholte waarvan we vermoeden dat de bosuil er verblijft. Helaas krijgen we de eerder gesignaleerde halsbandparkieten niet te zien. De sfeer is goed, de mensen zijn vol aandacht en genieten zichtbaar van de verhalen, de natuur en de persoonlijke aandacht. Na een wandeling van ruim een uur zijn we allemaal terug in de grote zaal van de Amandelboom, waar bewoners zich verzameld hebben en we onthaald worden met muziek, bitterballen, een advocaatje met slagroom, applaus en bloemen voor de vrijwilligers en IVN gidsen. Wij gaan met een tevreden gevoel huiswaarts. Voor herhaling vatbaar!

Margriet, Irma, Lydia en Joke.