De mieren van Irma en Henk

Rode kale bosmier

Wij zijn Irma Manuputy en Henk Yperlaan.
Wij volgen de gidsenopleiding van het IVN De Bilt e.o.
Een van de opdrachten die wij doen is onderzoek naar de flora en fauna in een gedeelte van het Leijense bos / Beukenburg. Er zijn in dit gebied veel mierenhopen te vinden van de rode kale bosmier, één daarvan bevindt zich vlak langs het pad dat ligt bij het gebiedje dat wij hebben gekozen om te monitoren. Wij volgen de ontwikkelingen van het bos en de mierenhopen gedurende vier seizoenen. We zijn enthousiast gestart in maart 2016.

Irma en Henk

De mieren waren in het begin nog weinig actief, maar bij het warmer worden, werden ze steeds actiever. In de zomer zijn de mieren tot ver van hun kolonie te vinden, druk bezig met het verzamelen van plantaardig en dierlijk materiaal. Hun nesten waren al snel hersteld van de geleden winterschade. Zij krioelen over het pad, klimmen tot hoog in de naaldbomen, op zoek naar luizen en andere kleine insecten. In het najaar worden hun activiteiten langzaam steeds minder zichtbaar. Ze trekken zich terug in hun mierenhopen. Er is voor ons steeds minder om waar te nemen.

10 december viel er een pak sneeuw

Bij het invallen van de winter en de komst van echt koude dagen is er van activiteiten van de mieren bijna helemaal niets waar te nemen, maar dit jaar eindigde spectaculair. Op 10 december viel er een flink pak sneeuw, de mierenhoop verdween onder een dik sneeuwdek, op de takken van de er omheen staande naaldbomen werd het pak sneeuw een zware last. Sommige takken begonnen te zakken waardoor de sneeuw eraf gleed op lagere takken, deze gingen door het ineens toegenomen gewicht kraken en scheurden met een luide knal van de boom. Toen de sneeuw weggesmolten was lagen her en der grote takken van de Douglassen die hier in vrij grote hoeveelheid staan. Op het mierennest lagen meerdere takken.

3 januari na de storm

En toen kwam op 3 januari 2018 een flinke winterse storm, bijna twee weken later gevolgd door een nog hardere storm. Takken scheurden af, hele bomen gingen tegen de vlakte, in hun val kleine boompjes en takken van andere bomen meenemend. De boswachter heeft het hout dat op de paden lag laten opruimen, de takken zijn naar de zijkanten van ons pad gegooid en ons mierennest was verdwenen onder een grote hoeveelheid, kris kras door elkaar liggende takken.
Wij zijn heel benieuwd hoe de mieren op deze gebeurtenissen gaan reageren. De komende tijd zullen we heel nauwlettend gaan observeren wat de mieren gaan doen, kunnen zij dit overleven, gaan ze verhuizen of maken ze gebruik van deze takken om hun mierenhoop groter en hoger te maken met een stevig fundament van grote takken. Voorlopig zullen we het nog niet weten, het is nu te koud voor enige activiteit van de mieren.     

Henk en Irma